معنی عبادت در احادیث امام رضا{ع)
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :أوّلُ عِبادَهِ اللّهِ تعالى مَعرِفَتُهُ ، و أصلُ مَعرِفَهِ اللّهِ تَوحیدُهُ .
امام رضا علیه السلام : سر آغاز عبادت خداوند متعال ، شناخت اوست و ریشه شناخت خدا یگانه دانستن او.
الإمام الرضا علیهالسلام : إنَّ اللّهَ یَکرَهُ شُهرَهَ العِبادَهِ ، وشُهرَهُ النّاسِ .
امام رضا علیهالسلام : خداوند ، انگشتنما شدن در عبادت و انگشتنما شدن در برابر مردم را ناخوش مىدارد .
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :لَیسَ العِبادَهُ کَثرَهَ الصَّلاهِ وَالصَّومِ ، إنّما العِبادَهُ التَّفَکُّرُ فی أمرِ اللّهِ عز و جل .
امام رضا علیه السلام : عبادت ، بسیارى نماز و روزه نیست ؛ بلکه عبادت، اندیشیدن در کار خداى عز و جل است.
حکمت نامه بسیج
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۶۲
الإمام الرضا علیه السلام :لا یُعبَأُ بِأَهلِ الدّینِ مِمَّن لا عَقلَ لَهُ.
امام رضا علیه السلام : به [ عبادت] دینداران بى خرد ، اعتنا نمى شود .
دانش نامه عقاید اسلامی جلد اوّل
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۲۸۸
لإمام الرضا علیه السلام :إنَّ رَجُلاً فی بَنی إسرائیلَ عَبَدَ اللَّهَ أربَعینَ سَنَهً ، ثمّ قَرَّبَ قُرباناً فَلَم یُقبَل مِنهُ ، فَقالَ لِنَفسِهِ : ما اُتیتَ إلّا مِنکِ ومَا الذَّنبُ إلّا لَکِ . فَأَوحَى اللَّهُ تعالى إلَیهِ : ذَمُّکَ نَفسَکَ أفضَلُ مِن عِبادَتک أربَعینَ سَنَهً .
امام رضا علیه السلام : مردى از بنى اسرائیل ، خداوند – تبارک و تعالى – را چهل سال عبادت کرد ؛ آنگاه [ براى آن که بداند عبادتش مورد قبول واقع شده یا نه؟ ]قربانى کرد، امّا قربانیش پذیرفته نشد . به خودش گفت : عیب کار ، از خود توست و کسى جز خودت مقصّر نیست! پس خداى – تبارک و تعالى – به او وحى فرمود که : «این نکوهش (انتقاد) تو از خودت ، برتر از آن عبادت چهل سال بود»
حکمت نامه رضوی جلد سوم
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۷۶
الإمام الرضا علیه السلام :مَن شَهَرَ نفسَهُ بِالعِبادَهِ فاتَّهِموهُ على دینِهِ ؛ فإنَّ اللَّهَ عزّ و جلّ یَکرَهُ شُهرَهَ العِبادَهِ وشُهرَهَ اللِّباسِ .
امام رضا علیه السلام : هر که خود را به عبادت شهره مىسازد ، به دین (/ دیندارى) او بدگمان باشید ؛ زیرا خداوند عزّ و جلّ شهرتِ عبادت و شهرتِ لباس را ناخوش مىدارد .
حکمت نامه رضوی جلد سوم
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۷۸
الإمام الرضا عن الإمام علیّ علیهما السلام :طوبى لِمَن أخلَصَ للَّهِ العِبادَهَ وَالدُّعاءَ ، ولَم یَشغَل قَلبَهُ بِما تَرى عَیناهُ .
امام رضا علیه السلام : على علیه السلام فرمود : «خوشا به حال کسى که خداوند را خالصانه ، عبادت و نیایش کرد و دلش را به آنچه چشمانش مىبیند ، مشغول نداشت» .
حکمت نامه رضوی جلد سوم
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۲۰۸
الإمامُ الرِّضا علیه السلام :إنَّ رَجُلاً کانَ فی بَنی إسرائیلَ عَبَدَ اللّهَ تَبارَکَ و تَعالى أربَعینَ سَنَهً فلَم یَقبَلْ مِنهُ، فقالَ لِنَفسِهِ : ما اُوتیتَ إلاّ مِنکِ، و لا الذَّنبُ إلاّ لَکِ، فأوحَى اللّهُ تَبارَکَ وَ تعالى إلَیهِ : ذَمُّکَ نَفسَکَ أفضَلُ مِن عِبادَهِ أربَعینَ سَنَهً .
امام رضا علیه السلام : مردى از بنى اسرائیل خداوند تبارک و تعالى را چهل سال عبادت کرد، اما عبادتش پذیرفته نشد. به خودش گفت: عیب کار از خود توست و کسى جز خودت مقصّر نیست. پس خداى تبارک و تعالى به او وحى فرمود که این نکوهش (انتقاد) تو از خودت، برتر از عبادت چهل سال بود .
میزان الحکمه جلد هفتم
محمّد محمّدی ری شهری
صفحه ۵۲
