وجود مبارک امام رئوف، علی بن موسی الرضا به اباصلت هروی فرمودند این ، خاک من است و در این جا دفن خواهم شد.
این ، خاک من است و در این جا دفن خواهم شد
عیون أخبار الرضا علیه السلام – به نقل از عبد السلام بن صالح هروى – : زمانى که على بن موسى الرضا علیه السلام به سوى مأمون [در خراسان ]حرکت کرد ، به ده سرخ که رسید ، به ایشان گفته شد : اى فرزند پیامبر خدا! ظهر شده است . نماز نمىخوانید؟ ایشان پیاده شد و فرمود : «آبى برایم بیاورید» . گفته شد : آب با خود نداریم . امام علیه السلام با دستش زمین را کاوید و آبى جوشید و خود و همراهانش وضو ساختند . اثر آن چشمه تا امروز باقى است .و چون به سناباد وارد شد ، به کوهى که از آن ، دیگ سنگى [هر کاره] مىسازند ، تکیه داد و فرمود : «بار خدایا! این کوه را سودمند قرار ده و به آنچه در آن مىنهند و به آنچه از آن مىتراشند ، برکت ده» . سپس دستور داد که چند دیگ از آن کوه برایش تراشیدند و فرمود : «غذاى مرا فقط در اینها بپزید» . ایشان کم خورد و خوراک بود .
از آن روز ، مردم به آن کوه پى بردند و برکت دعاى ایشان در باره آن آشکار شد . امام علیه السلام سپس به سراى حمید بن قَحطبه طایى رفت و وارد مقبره هارون الرشید شد و با دست خود در کنار قبر او خطّى کشید و فرمود : «این ، خاک من است و در این جا دفن خواهم شد و خداوند ، این مکان را محلّ رفت و آمد شیعیان و دوستداران من قرار خواهد داد .
به خدا سوگند ، هیچ زائرى از آنها مرا زیارت نمیکند و هیچ سلام دهنده اى از ایشان بر من سلام نمیدهد ، مگر این که با شفاعت ما اهل بیت ، آمرزش و رحمت خداوند بر او واجب میگردد» .
سپس رو به قبله ایستاد و چند رکعتى نماز گزارد و دعاهایى خواند . چون تمام شد ، سجدهاى طولانى به جا آورد . شمردم پانصد بار در آن سجده ، «سبحان اللَّه» گفت و سپس برخاست .